Laatste Avondmaal in Rotterdamse Passion

Heeft u het ook gezien op de televisie, The Passion in Rotterdam? En zag u ook de scene waarin Het Laatste Avondmaal op hedendaagse wijze werd uitgebeeld? Het is heel boeiend te zien, dat we hier een weergave zien hoe mensen vandaag de dag ‘aan tafel zitten’. Met de nadruk op ‘aan tafel’.  De discipelen zitten willekeurig verspreid op krukken en er is geen tafel (laat staan een tafellaken!!), geen bestek of bord te bekennen.  Zo zie je dat we hierbij onwillekeurig weer een kijkje krijgen in onze hedendaagse eetcultuur. Hoewel, het ontbreken van cultuur is wat je hier ziet. Om meer te weten te komen over eetculturen is het heel zinnig om schilderijen met Het Laatste Avondmaal over de afgelopen eeuwen te bestuderen. Dat heb ik gedaan op de universiteit, daarover een andere keer meer. Toen Leonardo da Vinci deze maaltijd tussen 1495 en 1498 schilderde op de muur van de eetzaal in Florence, zaten de discipelen aan een lange tafel, gedekt met een prachtig wit linnen tafellaken. Ook hij verplaatste de maaltijd naar zijn eigen tijd, zoals wij dat nu ook doen. Zijn discipelen waren rauwe bonken, die je zomaar in het Florence van die tijd op straat tegen zou kunnen komen. Net zoals ze nu in de Passion levensechte mensen van nu zijn. Maar de tafel van Da Vinci was keurig gedekt met een tafellaken, want eten van een kale houten tafel deed niemand, tenzij je straatarm was.  Zoals u misschien wel weet zijn wij al een paar jaar bezig om Da Vinci’s meesterwerk weer in damast te laten weven. Dit is onze damasten vertolking van Het Laatste Avondmaal. De eerste lopers zijn klaar maar we moeten helaas nog wachten op de tafellakens voor de kerk in Vollenhove. Het Geduld van Bach’s Matthäuspassie klinkt steeds in mijn oren. Heel anders dan the Passion in Rotterdam. Wat vond u van deze moderne Passie?

.