We hebben inmiddels veel ervaring opgedaan met het vervangen van damast in de kerk. Degenen die de zorg voor het damast hebben, trekken meestal als eerste aan de bel, zij zien dat het damast bijna versleten is.
Zo maakt één mens het verschil; een vrouw zag dat het damast versleten was, een koster vond het niet mooi passen op de tafels, een lid van de diaconie zag dat het materiaal te goedkoop was en geen mooie uitstraling had op de tafel. Deze mensen waren in staat om anderen te mobiliseren, want soms zijn de financiële middelen beperkt. Zo is er bijvoorbeeld in een kerk een braderie gehouden en was de opbrengst ruim voldoende om nieuw Avondmaalsdamast aan te schaffen. Voor een nieuw gebouwde kerk besloten vijf vriendenparen elkaar enkele jaren ‘niets’ te geven met verjaardagen, van dat ‘niets’ spaarden ze vijftien meter damast bij elkaar en schonken dat aan de kerk.
Ook is er soms een gulle gever binnen de kerkgemeenschap die het damast schenkt (het is aftrekbaar voor de belasting). Het is ook mogelijk de naam van de schenker in het damast te weven alsmede het jaar van de schenking. Dat gebeurde in het verleden ook. Daardoor wordt het damast ook een historisch document.
Bent u of kent u degene die gevoel heeft voor de schoonheid van het damast in uw kerk?