Er was eens…. een tante die damast geeft

Er was eens… zo beginnen sprookjes. Maar dit is geen sprookje, maar echt gebeurd. Gisteren, zaterdag 20 december, in mijn winkel. Er is een tante, een aardige, enthousiaste vrouw. Ze heeft een aantal nichten en neven. Gisteren was ze in mijn winkel met drie nichtjes van haar. Leuke, jonge vrouwen van in de twintig. Zij mochten alle drie een set damast bij mij komen uitkiezen. Cadeau van hun tante! Het was heel gezellig en ze werden steeds enthousiaster. Ik heb ze eerst het een en ander verteld over linnen, hoe vlas groeit en hoe het eruit ziet. Dat linnen een veel milieuvriendelijker product is dan katoen. En we hebben met een loup naar linnen en damast gekeken zodat je de afzonderlijke draden met je ogen kunt volgen. We hebben ons verbaasd afgevraagd wie toch de eerste mensen zijn geweest die uitvonden dat in de vlasstengel o zo zachte vezels verborgen zitten, waar je heel sterke en prachtig glanzende draden van kunt spinnen. Daarna hebben we alle acht dessins bekeken in de tafellakens en servetten uit mijn huiscollectie design damast. Dus alle vijf dessins van Chris Lebeau, dessin Grid van Peter Struycken, het 19de-eeuwse Druivenranken en het nieuwste dessin in de collectie: Let’s talk! van Karijn Otjes (dit is nog zo nieuw in mijn collectie, dat u het nog niet zult vinden op mijn website, maar dat komt in januari). De nichtjes, zusjes van elkaar, kozen voor Straalbreking van Chris Lebeau, Grid van Peter Struycken en Let’s talk van Karijn Otjes. Ieder krijgt een tafellaken met bijpassende servetten, een molton en we gaan het ook nog mooi borduren voor ze. En weet u wat ik nu zo bijzonder, zo sprookjesachtig vindt? Deze vrouwen zijn niet de eersten die het damast krijgen. Een paar jaar geleden kwam de tante met een andere lichting nichtjes. Ook die kregen toen ook allemaal een set linnen damast met alles er op en eraan. Dat zouden meer tantes moeten doen! Wie zou er niet zo’n geweldige tante willen hebben? Dat lijkt toch een sprookje?

.