Zo langzamerhand kan ik wel een categorie ‘De Metamorfosen van Sanny’ gaan invoeren. In Museumwoning Huis Sonneveld in Rotterdam was de eetkamer tijdelijk gedekt met tafellaken Lotus van Chris Lebeau. Zo zag dat er vanmorgen uit, een beetje slordig dus, niet goed passend op de tafel, en met kreukels. En zonder molton er onder. André Koch schreef in Design History in een recensie: “Het fraaie damast van Chris Lebeau dat nu de eettafel siert op de bel étage is onderdeel van de reconstructie. Dat echter niet even de moeite genomen is het te stijven en te strijken alvorens het op tafel te leggen, is onvergeeflijk. Me dunkt dat de jongedames uit het ‘souterrain’ ervan langs gekregen zouden hebben als ze zo de tafel hadden gedekt.”
Dat vonden ze in Huis Sonneveld bij nader inzien ook, dus kreeg ik het verzoek om het tafellaken te wassen en mooi op te maken (zo heet dat trouwens, je damast opmaken). Daarom lag tafellaken Visschen van Chris Lebeau wekenlang in mijn linnenpers, ik schreef er over op facebook dat ik de lakens vrij nat in mijn linnenpers had gelegd, omdat ze te kwetsbaar waren om te mangelen. Een dagje deed ik dat maar, daarna liet ik ze drogen en vervolgens heb ik ze weer in de linnenpers gelegd, omdat ze dan mooier gaan glanzen. Vanmorgen met de lakens, tussen de persplanken geklemd om het zonder enige kreukels te kunnen vervoeren, naar Rotterdam gegaan. Samen met conservator Hetty Behrens heb ik de tafel opnieuw gedekt. Nu natuurlijk wel met een molton er onder! En zo ziet het er nu uit.
Het dessin komt door het invallende daglicht prachtig tot leven. Er is gedekt met het persglazen ontbijtservies van Hendrik Berlage en Piet Zwart. Het ziet er zo mooi uit nu, alleen dat is al een bezoek aan Huis Sonneveld waard. Wat zou je graag aanschuiven aan zo’n tafel voor een heerlijk ontbijt met een gekookt eitje uit een van de eierdopjes die in het midden van de tafel staan.
Geef een reactie