Vandaag ben ik ‘officieel’ begonnen aan het schrijven van mijn boek over linnengoed. Vanaf nu ben ik twee jaar lang financieel in staat gesteld om aan het boek te kunnen schrijven zonder van de honger om te komen. En dat is echt wel heel erg fijn. Ik ben dan ook zeer dankbaar dat ik hier aan kan werken. Ik wil alle verschillende onderwerpen in het boek inleiden met een persoonlijk verhaal. Het laken van 1 cent wordt het verhaal in het hoofdstuk over beddengoed. Daarom fietste ik vanmorgen naar Naaldwijk, waar ik geboren en getogen ben, om onderzoek te doen in het Historisch Archief Westland. Ik ben op zoek naar de advertentie van het beddenlaken van 1 cent van de IKO. Het moet in de zomer van 1969 geweest zijn. Ik ben een jong meisje van 15 jaar, mijn ouders hebben het niet breed en een van de plaatselijke textielzaken heeft als zomerse uitverkoopstunt 1 geborduurd beddenlaken voor 1 cent. En o, wat wil ik dat graag kopen voor mijn moeder!….
Het leek mij logisch, dat de IKO daar voor geadverteerd had en omdat het archief alle jaargangen van De Westlander heeft, zag ik op de fiets in gedachten al de advertentie staan. En natuurlijk ook al mooi in mijn boek afgebeeld. Fluitje van een cent, dacht ik, dat heb ik zo opgespoord. Niet dus, ook geen advertentie in de Westlandse Kerkbode of De Haagsche Courant. Mmmm, dat is jammer nou. Er is wel een De ‘s-Gravenzander, een krant voor nieuws en advertenties van een dorp 4 kilometer verderop. Daar dan maar in gekeken, wie weet adverteert de IKO daar dan in. Nee dus. Wel een advertentie van de plaatselijke textielzaak aldaar Van Trigt, dat ze prachtig geborduurde lakens verkopen voor 10 gulden. En concurrent Kuyvenhoven heeft bedsets met fraaie borduursels van 15,75 voor 13,45 gulden. 
Dat is nogal een verschil met een laken voor 1 cent! Jan Buskes van het archief is zeer betrokken, zoekt met mij mee en raakt steeds enthousiaster, naarmate ik er meer over vertel. Wat een verhaal! 
Samen gaan we naar de Emmastraat waar de IKO ooit was en hij maakt een foto op de plek waar ik toen urenlang op het stoepje zat om het laken te bemachtigen. De paal waar ik toen tegen aan zat, staat er nog steeds. En o toeval, nu is Textielsuper Zeeman daar gevestigd. Die foto gaat hij met een oproep op de website van het archief zetten en wie weet komt het in de plaatselijke krant. We weten dus niet of er bijvoorbeeld een soortgelijk advertentiekrantje bestaan heeft als De ‘s-Gravenzander, die dan bijvoorbeeld De Naaldwijker heette, in ieder geval is het niet in het archief, of zo’n krant ooit bestaan heeft, weten we nog niet. Lijkt niet heel waarschijnlijk, want die zou dan toch bewaard moeten zijn. Grappig genoeg vonden we wel een speldje op het internet met het logo van de IKO en tot mijn verrassing herken ik het logo direct.
Geef een reactie