Vandaag was een reisdag. We zijn van Maastricht naar Schlitz gereden via Keulen. Ik reis, wat ik als een uiterste vorm van luxe ervaar, in gezelschap van twee mannen. Maar wat een verschil tussen die twee! Durk, aan het stuur, altijd goedgehumeurd en in voor een prettig gesprek. De ander, rechtlijnig, zegt alleen maar zinnen zoals "links aanhouden" en "na 400 meter rechtsaf slaan." Maar goed, Tom houdt ons ondertussen wel goed op koers! In Keulen heb ik het linnengoed bestudeerd bij Karstadt (vergelijkbaar met onze Bijenkorf, maar dan wel 3 x zo veel en ook veel mooier dan de Bij). Natuurlijk even naar de Dom. Daar even naar het toilet en terwijl ik naar de uitgang liep hoorde ik een prachtige vrouwenstem zingen. Wat vreemd dacht ik, zulke mooie muziek en dat in het toilet? Zou het uit de Dom komen? Nee, blijkbaar niet. Buiten hoorde ik het ietsje beter. Ik zocht om me heen, niets te zien. Liep in de richting van het geluid en na een tijdje spotte ik haar. Ze stond met de rug tegen een klein gebouwtje waar bovenop een auto voor zichzelf reclame stond te maken. En ze zong, geheel alleen, heel zacht, maar ruim 50 meter verder nog steeds hoorbaar het Ave Maria. Ik was niet de enige die er ontroerd door raakte, steeds legden mensen geld op het handdoekje op de grond. Ze zong zo mooi, zo goddelijk zuiver, het was werkelijk adembenemd. Vanavond laat in Schlitz aangekomen. Alle hotels al gesloten, gelukkig op een na, die we na bijna een uur ronddolen toch nog vonden. Morgenmiddag gesprek met de fabrikant. Spannend!
Geef een reactie