Wie kent niet het Bijbelse verhaal van de Verloren Zoon? Hij verbrast het geld van zijn vader niet alleen met kaartspelen, maar valt ook nog in handen van slechte vrouwen. Berooid en op hangende pootjes keert hij terug naar zijn vader, die hem vol vreugde ontvangt. Dit tot grote woede van de oudste zoon, die thuisgebleven, altijd zo zijn beste beentje had voorgezet. Een mooi verhaal voor een linnen damasten tafellaken vond men in de zestiende! eeuw en dus werd het voor de happy few geweven. Ik heb een tafellaken uit ongeveer 1590 in mijn bezit. Een rijk bezit inderdaad. Echter, het had wel aardig wat bruine vlekken van het langdurig nutteloos liggen in een linnenkabinet. Dus heb ik het naar Icat gebracht. Dit textielrestauratie atelier heeft het voorzichtig gewassen en mooi opgemaakt.
Goede vrouwenhanden hebben de Verloren Zoon van damast uitgespreid op de tafel en zo laten drogen. Om daarna een mooi recht damasten tafellaken te krijgen moet je het echter wel helemaal rondom vast spelden en daar zijn ze wel wat uurtjes mee zoet geweest. Het resultaat mag er echter zijn, het is heel mooi schoon geworden en opgerold heb ik het naar de volgende goede vrouwenhanden gebracht. Waar? Dat hoort u binnen een paar dagen van mij. Het is een plek waar iedereen het kan gaan zien! Natuurlijk krijgt u ook nog foto’s van de damasten Verloren Zoon te zien en van de slechte vrouwen, die hem met een mattenklopper wegjagen. Dit wordt een vervolgverhaal, net als in het linnen damast, waar de opeenvolgende episoden boven elkaar geplaatst zijn en zich als een stripverhaal laten lezen.
Wat kom je toch een boel interessante textiel-dingen te weet via al die logjes.
Heb je gisteren bij omroep Max al die wapperende droogdoeken gezien voor de opening van het jaar van de traditie?Koningin Beatrix opende het door er ook een aan de waslijk vast te maken met wasknijpers.
Wat kom je toch een interessante textieldingen te weet door al die logjes.
Heb je gisteren bij omroep Max de wapperende droogdoeken gezien voor de opening van het jaar van de traditie? Beatrix opende het door een droogdoek met wasknijpers vast te maken.
Het deed mij meteen denken aan jouw foto van de wapperende pompdoeken.
Hoi Sanny,
Wat schrijf je weer enthousiast over het damast met de verloren zoon. Ben benieuwd naar het vervolg!
Groetjes, Etty
Ik ben erg benieuwd naar het “stripverhaal”!
Mooi toch dat oud textiel zo weer een “nieuw” leven ingeblazen kan krijgen dank zij geduldige vrouwenhanden.
Sanny, met jou wordt het huishouden gewoon een stuk leuker!
Hartelijke groet
Ansje
Sanny,ook wij hebben een fijne dag gehad.Mijn man is erg blij met de vlinders en ik met de appels.
De kleden zijn weer prachtig gemangeld en we zullen ze graag gaan gebruiken